Moje słowo prawem

-Obudź się...twój czas nadszedł...czas rozświetlić noc... Te słowa i wiele innych nawiedzają mnie w snach, o ile mogę tę czynność jeszcze tak nazwać. Zagadki i różne mroczne wizje nawiedzają mnie ilekroć zamknę oczy. Już nie staram się ukrywać mojego stanu. Coraz mniej przypominam człowieka, chodzę zaniedbany i wychudzony ale to w sumie nie takie złe. Przynajmniej dowiedziałem się na kogo mogę liczyć. Jedyna i prawdziwa przyjaciółka nie opuściła mnie w chwili próby. Aktualnie czekam na nią na stacji metra z kawą. Ten napój jest jedynym co mnie trzyma w jednym kawałku. Tłumy ludzi starannie mnie unikają co w sumie mnie nie dziwi. Wyglądam jak żul i nic z tym nie robię...Choć w sumie po co miałbym? Sam się niszczę i to wbrew sobie, to będzie oryginalna śmierć. -Edwin! Sofia jak zawsze bez trudu mnie odnalazła. To ona jest spostrzegawcza czy ja już tak śmierdzą? Przytulas na przywitanie z jej strony przypomniał mi o jednym. Nieważne co mogę na nią liczyć. -Witaj siostrzyczko! Ru

Noc w tym najmniej przyjemnym miejscu mojego życia okazała się lepsza niż te kilka dni w akademii.Tu przynajmniej byłem bezpieczny od możliwych spisków a może i od wszystkiego. Wszak jest to jedyne w swoim rodzaju miejsce w Mundos. Tylko w tej posiadłości czas jest jednocześnie zatrzymany ale i płynie. Część rzeczy jest zwęglona ale się nie rozpada, inne są zawieszone w powietrzu. O tym co się tu stało wiedzą tylko martwi i ja co jest niefortunne ale może tak będzie lepiej. Sądząc po dźwięku dobijania się ktoś starał się tu dostać. Tylko kto? Ludzie z akademii, moi prywatni wrogowie czy bandyci którzy trafili w złe miejsce? W sumie nieważne kto to pewnie i tak zginie. Ukryłem się za przy drzwiach tak żeby osoba wchodząca do salonu mnie nie zauważyła. Rzecz jasna żeby nie marnować mocy wcześniej wziąłem zakrzywiony nóż który zostawiłem tu przy ostatniej wizycie. Moi goście jeszcze nie wiedzą z jak potężnym wrogiem przyjdzie się im zmierzyć. Huk upadających drzwi świadczył o tym że dost